Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Ο Ζαρατούστρα και η Πρακτική Φιλοσοφία


Κάποιες σκέψεις για το ποιός είναι ο Ζαρατούστρα του Νίτσε και πως μας βοηθάει στην Φιλοσοφική Συμβουλευτική.

Ο Ζαρατουστρα προτάσσει το γ ί ν ο μ α ι μπροστά απο το ρήμα ε ί μ α ι, χαρακτηρίζοντας παράλληλα τον εαυτό του ως χείμαρο προσδιορϊσμών.
Είναι κρεμασμένος θα μας πεί με την έννοια ότι ανναρτήθηκε και εξαρτήθηκε μόνο από τον εαυτό του.

Τον συντροφεύει ο αετός και το φίδι. Ο αετός ερμηνεύεται ως αυτοδιατήρηση στο ύψος του εαυτού ενώ το φίδι ( με την εξυπνάδα του) σέρνεται στην άβυσσο και στα βάθη της αυτοκατάργησης. Η αετίσια περηφάνια κλείνεται από τον Νίτσε στην αποστροφή ''Αγαπώ εκείνον που ζει για να γνωρίσει...Γιατί έτσι θέλει τον όλεθρο του.''


Προβάλει την αυτοϋπέρβαση λέγοντας ''Το μεγαλείο του ανθρώπου είναι τούτο: ότι ο άνθρωπος είναι γέφυρα και όχι σκοπός. Αυτό που μπορεί να αγαπηθεί στον άνθρωπο είναι ότι ο άνθρωπος είναι μεταβαίνουσΈντοναα υπέρβαση και ολέθρια κατάβαση.''


Και κάπου αλλού θα δώσει όλο το σχήμα της υπέρβασης λέγοντας: ''Αγαπώ εκείνους που δεν ξέρουν να ζήσουν παρά μόνο ως αυτοκαταστροφικά καταβαίνοντες , γιατί είναι οι μεταβατικά υπερβαίνοντες.''


Αλλά και μια ''ανατομική'' φιλοσοφική προσέγγιση θα μιλήσει για την ''ακηλίδωτη γνώση'' γι' όλους εκείνους που ιδρύουν το ιερατείο της ''τεχνογνωστικής'' κυριαρχίας είναι οι συγκαιρινοί που στρέφονται ουσιαστικά ενάντια στα πολιτιστικά κεκτημένα.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου