Η ψυχανάλυση ορίζει τον χώρο της μέσα στη ρωγμή, στη σχάση. Σημαίνον / σημαινόμενο ( η μπάρα του Λακάν ) ή μεταξύ σώματος και έχειν. Αναζητά ίσως έναν τόπο της ενότητας, του είναι και του σώματος, που έχει ως αποτέλεσμα την εξάλειψη του υποκειμένου.
Δηλαδή ένα σημείο προβολής ή καλύτερα μια απολυτοποίηση της εμμένειας. Που μπορεί να ασελγεί ως πρός την έννοια και την αθεΐα της και παράλληλα να καθρεπτίζεται στους νάρθηκες της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου